Glückliche Tage

Stadsschouwburg Amsterdam organiseert jaarlijks Brandhaarden of Brandstichters. Gezelschappen of regisseurs die voor een eigen programmering en inbreng zorgen. Deze keer was dat brandstichter-regisseur Katie Mitchell. Ze presenteerde vijf verschillende stukken met Duitse gezelschappen. Gistermiddag de laatste voorstelling, Gluckliche Tage, Happy days van Beckett gespeeld door Julia Wieninger (DeutschesSchauSpielHausHamburg). In de gebruikelijke enscenering zit Winnie eerst deels en daarna geheel in het zand. In de regie van Mitchell zit ze vast in het wassende water. Het is het beeld van de klimaatcatastrofe. Overigens op deze manier nog veel scherper neergezet dan Daan Roosegaarde.

Na bijzondere voorstellingen denk ik altijd, wat zijn we bij IJsselID toch braaf. Identiteit aan me hoela. Je zou alles op de kop willen zetten. Rampen zijn Gluckliche Tage. Landbouw in de huidige vorm verwoest hele landschappen, ook hier. Je kunt zo maar de uiterwaarden inlopen overal en altijd. Paasbulten in de fik. Mussenhotels, (nieuwe) dassenburchten, vleermuistorens, uilenkasten. Religies, zie wat ze aanrichten.
Kortom Identiteit, laat er eens een brandstichter naar kijken. D'r is wel wat meer mee te doen. En dat op Paasdag.