Een dorp

Stond gisteren bij de buurt-oliebollen-bakkerij te praten met een jongen uit de buurt die al vijftien jaar op Roemenie rijdt met zijn eigen vrachtwagen. Hier partijen opkoopt van van alles en nog wat (failliete boedels, restpartijen, kantoorspullen, kleding etc.) en dat naar daar vervoert en haardhout, houten schommels, aardappelen, misschien ook wel vuurwerk, mee terugneemt. Twee drie keer per maand. Heeft een paar huizen in Roemenie.

Toen realiseerde ik me dat ik ben omgeven (letterlijk) door dorpsjongens die Polen in dienst hebben, daar huizen bezitten; een ander die meer dan de helft van de tijd in China, Brazilie, Zuid Afrika is om er machines te installeren en fabrieken op gang te brengen. Zijn broer was accounthouder bij een firma in scheepsmotoren en was meer elders dan thuis.

Ik geloof dat ik de enige ben die nog meldt dat hij in het buitenland is geweest. Zo heb ik dat meegekregen.

Een dorp: een afgesloten gemeenschap, traditioneel, gehecht aan gebruiken en gewoontes, op zoek de eigenheid? Vergeet het maar. Hoezeer we ook zeggen moeite te hebben met het buitenland, buitenlanders, we handelen er niet naar. Natuurlijk zoekt iedereen een eigen plekje maar dat ziet er heel anders uit dan zoveel eerder.

Wat is de drijfveer bij dit vanzelfsprekende 'grensoverschrijdend verkeer'? Geld verdienen, handelen met wie dan ook. Misschien een beetje avontuur. Grenzen zijn dan ongemakkelijk want het betekent papieren, wachten.

Wat moet IJsselID ermee?