Kijken en ontdekken

Een kunstenaar dient een voorstel is om wandelingen te maken door een gebied en op die manier de identiteit te ontdekken. Hij licht zijn overwegingen als volgt toe:
"Ik heb mijn geboortegrond verlaten. Nu woon ik in [....].. En een polderjongen als ik moet een stuk land hebben om mee te leven, ook al woon ik in de stad. Het gebied grofweg tussen Zwolle en Zutphen is dat stuk land voor mij geworden.
Het is nu mijn land. Haar identiteit staat voor mij sinds lang als een paal boven water. En ik huiver als dat bij het grote publiek bekend moet worden.
Tegelijk begrijp ik dat een rustig gebied gemakkelijk ten prooi valt aan een belang dat elders groter lijkt. Dus moet het gebied worden gezien en herkend, zodat het een plaats krijgt in de hoofden van mensen, en de identiteit erkend. Liefst niet: eerst de identiteit bepaald, dan op de schop, klaar gemaakt voor toerisme en dan pas gezien. Nee, andersom. Opdat dat wat verandert niet is bedacht en over het land gelegd, maar is geworden door plaatsing met gevoel en samenhang.

Het heeft geen zin om alles bij het oude te houden, net zomin als alles te offeren aan de toekomst. Maak eerst een pas op de plaats, kijk om je heen, neem waar, ervaar en zie. Grote kans dat dat inspireert tot een handeling met kwaliteit. Of dat ook past bij de identiteit kunnen we misschien vooraf niet weten. Het land waarin we leven vormt ook ons. Ons binnen echoot het buiten als door een lens. Ons innerlijk landschap krijgt vorm door het landschap dat ons omringt."

Identiteit ontdek je pas door te kijken en ervaren.
Soms geen behoefte om de identiteit te willen ontdekken, want door dat te doen legt men bloot, moet er iets mee gebeuren.
Door wat er gebeurt verandert de identiteit ook. Dus wat is het nut van het zoeken naar de identiteit als die verandert zodra je er iets mee doet, die probeert vast te leggen, of tenminste te benoemen.