Countryside

Veel van onze plattelandsinspiratie vindt haar oorsprong in Engeland. Daar is nog meer dan hier de countryside de schatkamer van die bijzondere identiteit. Het rustieke, stille, arcadische platteland is tegenhanger van de verdorven, gevaarlijke stad.
In een BBC reportage (22 april, BBC2, 22.00 uur) werd haar geschiedenis belicht. Het platteland was rustiek en schilderachtig. Het was vooral groen en heuvelachtig, vredig en stil. Altijd zo geweest. Alleen was er een korte periode na de 2e wereldoorlog waarin het platteland moest produceren. Philip Larkin, een belangrijk dichter, schreef daarover een gedicht (in opdracht van een staatscommisie die nadacht over hoe de kwaliteit van het rural landschap behouden kon worden). Hij schreef het volgende gedicht, waarvan de eerste strofe luidt:

GOING, GOING by Philip Larkin. (January 1972)

I thought it would last my time -
The sense that, beyond the town,
There would always be fields and farms,
Where the village louts could climb
Such trees as were not cut down;
I knew there'd be false alarms ......

Voordat Larkin zijn gedicht schreef, was er al de dagelijkse radiosoap, The Archers, die nog steeds bestaat. Het fictieve dorp Amherst staat symbool voor het landelijke leven waar alles gebeurt wat er elders ook gebeurt, alleen toch weer wat intensiever. Zoals in de reportage over het Engelse platteland werd gezegd: er wordt meer gepraat over van alles en nog wat, meer thee gedronken, meer tijd genomen dan we gewend zijn. Want het leven op het land is nog steeds trager, echter.

Denk eens aan 'Van jonge leu op olle grond' en andere regionale soaps. De streekromans. Hoezeer vormen ze ons? Daar zou je een narratieve analyse op los moeten laten. Dan zou waarschijnlijk blijken dat alles vroeger en elders vanzelfsprekend beter was.