De tijd van de tradities

Oliebollen, Zwarte Piet, vuurwerk, pepernoten, veel eten, kerstballen. En dan nog alle regionale verschillen: nootschieten, nieuwjaarsrolletjes, sjoelbakken, de boon in de Driekoningencake, carbidschieten, "Beste wensen ...", ZK en ZN ..... Je zou er moe van worden deze maand.

Overigens een mooi en gezond 2015.

Maar wat ik wilde zeggen. Die laatste maand, december is een en al traditie, de basis voor identiteit zoals velen zeggen. En begin januari gaat het even door.

Wat zou er gebeuren als we al deze traditie niet meer hadden? Geen Zwarte Piet meer? Geen oliebollen meer? Geen kerstboom? Verliezen we dan ons houvast?
Zijn tradities meer dan alleen houvast? Hebben ze ook kwaliteit op zich? Sociale kwaliteit misschien?
Tradities bevestigen. Hoewel Kerst bij uitstek het moment is om goed te doen en aan mensen die het niet zo goed hebben, te denken, is de essentie toch dat je je goed voelt in je eigen omgeving, de buurt en in ieder geval de familie. Sinterklaas is een andere voorbeeld. Het duurt nog wel een aantal edities voor we echt beseffen dat die 'witte traditie' in deze tijd zich begint te overleven.

Maar echte kwaliteit? Hebben oliebollen dat? Kerstballen, Chrismas carols? Vernieuwing, - een belangrijk kenmerk van kwaliteit - zit er niet in. Carbid, het symbool van het traditioneel platteland, is lomp. Een traditionele kerstboom blijft een vreemd iets.
Tradities mogen best een zetje hebben. Het Nieuwjaarsconcert van het Nederlands Blazersensemble is zo'n traditie die zich ieder jaar vernieuwt en kwaliteit heeft.