Energietransitie

Deze dagen hadden we een inzending willen indienen voor de E.O. Wijers prijsvraag - de Stedendriehoek in 2030 energieneutraal - namens IJsselID. Maar het is niet gelukt. Tijdgebrek als belangrijk excuus. De prijsvraag vraagt om een forse investering in tijd en capaciteit en die moet je tijdig beschikbaar maken.

Maar er is meer. Duurzame energie is een aparte wereld, energietransitie zoals dat in het jargon heet. Als je je er in gaat verdiepen dat wordt het discours bepaald door twee 'omgevingen': de techniek en de cijfers (energieopbrengst, investering, rendement). De techniek is ongelooflijk in beweging. De opbrengst en de efficiency van de systemen wordt steeds groter, de variatie ook.
De cijfers blijken ook een apart vak. Je kunt heel veel kanten op rekenen en het gaat om kilo, mega, giga, terra en weet ik welke eenheden nog meer. De omvang is zo groot. Die kun je je niet voorstellen.

Maar er is ook een andere wereld, die van de regels en die van de acceptatie. Regelgeving houdt op geen enkele manier de techniek ontwikkeling bij. Misschien is dat maar goed ook want anders zou Nederland al vol staan met zonne- en windparken en worden verkeerde systemen toegepast. We mogen er nog iets over zeggen want - in tegenstelling tot fossiele energie - is hernieuwbare energie over het algemeen erg zichtbaar.

En daar zit dat andere probleem, hoe bereik je energietransitie als slechts een kleine groep bewoners betrokken is bij alle innovatie. Een voorhoede, terwijl die zelfs - en zeker al die anderen die niets met duurzame energie hebben - al te hoop lopen tegen een of twee windmolens langs de A1 ter hoogte van Deventer.
Daar had IJsselID zich op willen richten, acceptatie, eigenaarschap en verankering in de identiteit van het gebied maar de berekeningen en technieken eisten teveel aandacht.

Het voorstel hadden we willen indienen onder de titel Energie Genoeg. Want die is er en die hebben we.