Erfgoed is oud

Wat sombere gedachten aan het einde van het jaar.

Erfgoed is altijd oud, meestal dood, van waarde en interessant.

Maak de vergelijking eens met oude mensen.

Die zijn wel oud, nog niet dood. Weinig waardevol en lang niet altijd interessant. Er zijn zeurders bij, verkeerde meningen en gedrag. Ze zijn koppig, verongelijkt en voelen zich misplaatst.
Ze hebben allemaal een verhaal maar dat is lang niet altijd van betekenis. Gewoon een leven hard gewerkt of niets gedaan, geluk en ongeluk gehad.
Het vergt nogal wat inleving en geduld om uit al die verhalen de grote geschiedenis kruimel voor kruimel bij elkaar te sprokkelen, zoals Alexijevitsj dat zei toen ze Nobelprijs voor de letteren 2015 ontving.
Lang niet altijd is het mogelijk het verhaal te ontdekken. Want veel verder dan de clichés van het leven kom je meestal niet. En gezien de drukte en de overvloed worden de clichés steeds belangrijker. Erfgoed wordt trouwens ook bepaald door een periode, een stijlkenmerk, een cliché.
Ouderen hebben gebreken en niet iedereen die ouder wordt, wordt mooier. Is dat anders bij erfgoed? Het patina waar we het over hebben laat meestal weinig nuance zien en is vaak vakkundig geplamuurd en gerestaureerd verleden.

Misschien komt het daarom dat erfgoed vooral aantrekkelijk is voor ouderen.