Oikos

Thierry Baudet (filosoof) beschrijft in zijn nieuwe boek 'Oikofobie' (artikel in NRC 7 september) hoezeer de intellectuelen in Nederland en Europa leiden aan Oikofobie. Dat is een ziekelijk afkeer van het 'thuis', de angst voor het eigene, van het huis waar mensen naar terugkeren, zich veilig in voelen, mee bekend zijn. Voorbeelden van wat intellectuelen, de elite, omarmen zijn het modernisme, moderne kunst (ook nog in de publieke ruimte!), vervreemdende architectuur, de overname door Europa van wet- en regelgeving, toelaten van vreemdelingen met hun eigen cultuur. Allemaal zaken die niet passen in het beeld van de Oikos.
Hij gebruikt de volgende beeldspraak: pubers moeten die afkeer van hun huis, hun dorp, hun ouders hebben om zelfstandig te worden maar het is fout als ze die afkeer houden en zich niet weer verzoenen met hun oikos. De meesten komen terug bij hun roots. Bij intellectuelen is dat in de ogen van Baudet niet het geval. "Anders dan een meeste pubers [...] wil de 'hoogopgeleide' Europeaan al meer dan een halve eeuw niets liever dan de Oikos - de eigen gewoontes en gebruiken, de natie, de schoonheid en de harmonie van de traditionele kunsten en architectuur - verstoren, uitwissen, bestrijden. Hij wil maar niet volwassen worden."

Prima, wij dienen de Oikos te respecteren maar
* is die al niet veel minder 'traditioneel' dan Baudet beschrijft. De Oikos ontwikkelt ook?
* is het niet de taak van de intellectueel om iets toe te voegen dat verrijkt, aan het denken zet, uitnodigt, zonder het gevoel van veiligheid geweld aan te doen?
* wanneer is het moment dat iets nieuws omslaat in iets te nieuw, iets uitdagends in iets bedreigends?
* waar moet men echt van afblijven?
* zijn het de intellectuelen die zorgen voor de vervreemding of (ook) anderen: ontwikkelaars en de werking van de economie in het algemeen?
Vragen te over.