Sneeuwkamperen

Je krijgt pas zicht op je eigen situatie als je buiten de geeigende paden treedt, iets onverwachts doet. Iets abnormaals. Zoals kamperen in de sneeuw.

Wat zou het opleveren afgezien van dat het een prestatie is in veler ogen? Een andere perceptie van stilte en licht? Een grotere ontvankelijkheid voor natuur? Inzicht in hoe de ondergroei in een bos in elkaar zit? Een andere opeenvolging van beelden, het ritme van de dag? Kijk je dan anders tegen tijd aan? Tegen vriendschap? Tegen ongemakken, pijn? Of is het gewoon een kick.