Veranderende landschappen

Landschappen veranderen dat weten we. Er komen heggen bij, hoogstambomen worden populair, geulen verlanden, landgoederen krijgen weer een gezicht. Het is nog allemaal te beredeneren. Je hebt een landschap voor ogen uit een bepaalde periode en door aan te planten, te rooien, nieuwe lijnen aan te brengen, restaureer je, als bij een huis. De landschappen voldoen aan de huidige opvattingen over schoonheid waar we met zijn allen (?) in geloven. Zoiets.

Maar op de ingrepen die nodig zijn voor het vergroten van de waterveiligheid of om een efficiente landbouw een plek te geven, daarvoor hebben we, zeker op de korte termijn, nog geen (eind-)beeld.
De ervaring leert dat welke ingreep dan ook, straks een nieuw referentiebeeld wordt. Het wordt het beeld van het landschap waar we dan aan gewend zijn.
Wie weet nog hoe de IJsseldijken er uitzagen voor ze vanwege de Deltawerken (rivieren) werden aangepast? Moord en brand schreeuwden we toen er bomen voor weken en taluds werden verbreed.
Soms word je moedeloos van het korte geheugen dat we hebben en van het gebrek aan 'meetbaarheid' en benul van wat er werkelijk toe doet. .

Blijkbaar moet alles weer een plek krijgen, anders zijn we blijvend ongelukkig.
De hoogspanningsmasten worden straks de nieuwe iconen die niet meer weg mogen. Akelig.