Adriaan Geuze over het landschap

Zomergast Adriaan Geuze inspireerde. Als landschapsarchitect hield hij een pleidooi voor het waarderen van het landschap. Dat mocht, moest zich kunnen ontwikkelen maar dan wel vanuit de kenmerken van dat landschap, dat in een klein land als Nederland toch overal anders is. Landschap dus als erfgoed. Klinkt als muziek. Ter Balkt, Mondriaan waren een paar van zijn inspiratiebronnen, uit de kunst.

Maar we zijn het gelaagde landschap om zeep aan het helpen. Het wordt voor zover het niet natuur wordt, door ontwikkelaars en overheden die alleen nog maar procedures bewaken en niet de  kwaliteit 'in alle redelijkheid' vernietigd. De snelwegbeelden 'Zicht op Leiden' illustreerden wat dan misgaat. Het hadden ook beelden kunnen zijn van winkelstraten als voorbeeld van binnenstedelijke landschappen, of van de monotone raaigrasvlaktes en anders wel de maisakkers. Je gaat bijna de windmolens waarderen die dat landschap breken.

Volgens Geuze was het hoog tijd dat de overheid weer de regie neemt. Zelf de uitvoering ter hand neemt?  Want de opgaven voor de toekomst zijn misschien minder spectaculair dan de aanleg van Afsluitdijk of de Oosterscheldedam, maar windmolens en zonneparken moeten worden ingepast, leegstand moet worden opgelost, de landbouw moet kunnen blijven ontwikkelen en het landschap respecteren. 
Daar is meer voor nodig dan ontwikkelingsplanologie of de nieuwe omgevingswet.