Erfgoed multicultureel?

Als je de beelden van deze dagen, al die vluchtelingen uit het Midden en verdere Oosten ziet, dan is eens te meer duidelijk dat de maatschappij veel meer en sneller veelkleurig en multicultureel wordt dan we ons kunnen voorstellen.

Op het platteland en werkend voor een stichting die zich met agrarisch erfgoed bezig houdt, merk je er nog weinig van. Het is allemaal nog volstrekt 'wit' en het is oud en exclusief.
Als het zo is dat je er van hier moet zijn en op leeftijd om het te waarderen wat betekent dat dan voor de toekomst? Blijft erfgoed en het leven op het platteland die exclusiviteit behouden? Of kan het 'multicultureel' worden vertaald en waarde krijgen voor een voormalige bewoner uit de buurt van Homs in Syrië. Of blijven het voorlopig volstrekt gescheiden werelden?

Komt waardering voor wat oud is en 'traag' met de jaren en geldt dat in alle culturen? Of het nu gaat om de tempels van Palmyra of fraaie IJsselhoeven.